کد مطلب:173088 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:226
اشعار اهل سنت در سوگ امام
24. شافعی - پیشوای یكی از مذاهب اربعه ی اهل سنت كه علاقه و ارادت بسیاری به اهل بیت علیهم السلام دارد - درباره ی واقعه ی عاشورا، اشعار زیبایی سروده است كه ترجمه ی برخی ابیات آن را می آوریم:
این حادثه از حوادثی است كه خواب مرا ربوده و موی مرا سپید كرده است.
دل و دیده ی مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین كرده است و اشك چشم، جاری و خواب از آن پریده است.
دنیا از این حادثه ی خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم متزلزل شده و قامت كوه ها از آن خواب ذوب شده است.
آیا كسی هست كه از من به حسین علیه السلام پیامی برسان، اگر چه دل ها آن را ناخوش دارند؟!
حسین كشته ای است بدون جرم و گناه كه پیراهن او به خونش رنگین شده،
عجب از ما مردم آن است كه از یك طرف، به آل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم درود می فرستیم و از سوی دیگر، فرزندان او را به قتل می رسانیم و اذیت می كنیم!
اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است، از این گناه هرگز توبه نخواهم كرد.
اهل بیت پیامبر در روز محشر، شفیعان من هستند و اگر نسبت به آنان بغضی داشته باشم، گناه نابخشودنی كرده ام. [1] .
و برای تأكید بیش تر بر همین اساس بود كه در این یادداشت چنین نوشتیم:
جریان كربلا نه تنها رابطه مستقیم با مسأله ی خلافت و خلفا دارد، بلكه اگر آن مسائل نبود، جریان كربلا با آن خصوصیات پیش نمی آمد.
همان گونه كه در گفتار دانشمندان منصف سنی و حتی برخی از متعصبین آنان نقل كردیم «همه ی دگرگونی هایی كه در طول تاریخ اسلام، چه در میدان عقیده و چه در میدان سیاسی، به وجود آمده از صدر اسلام ریشه می گیرد.» [2] .
بنابراین همان گونه كه ذكر شد، بیان انتقادها و ایردهایی از خلفا، آن هم بر اساس مدارك اهل تسنن، و نیز بیان انتقاد و ایرادهایی كه جنبه ی اهانت ندارد. لازمه ی یك پژوهش منصفانه است.
امید كه پژوهشگران اهل سنت این نوشتار را با تأمل و هر جا لازم بود، تحمل، بخوانند، نه برای این كه شیعه ی اثنی عشری شوند، این امری است میان خود و خدایشان، بلكه برای این كه بدانند، حوادث چگونه شكل گرفته است و از چه شخصیتی صحبت است. و سرانجام شیعه كیست و چه می گوید؟ و این كه چهارده قرن است زمین از خون شیعه خشك نمی شود برای چه آرمان متعالی الهی، انسانی و اسلامی، قرآنی است.
در پایان تأكید می كنیم كه هدف از ارائه ی این مطالب، نقل مطالب از این كتاب و آن مقاله و به صورت مكرر نبود، بلكه سعی بر تحلیلی ژرف با نظمی دقیق بود كه بتوان در نقطه ای بلند، حادثه ها را با چشم انداز وسیع تری دید.
فریاد عدالت فاطمه، در روز عاشورا، از حنجره ی فرزند حسین (ع) نیز طنین افكن شد، چنان كه روزی همان فریاد، از حنجره ی فرزند دیگرش مهدی موعود (عج) طنین افكن خواهد شد و عدالت آفاقی و انفسی گستره ی زمین و آفاق زمان و عرصه های زندگی انسانی را خواهد گرفت... و این است حقیقت جاویدان رسالت محمدی... و این است كه شیعه هماره فریاد می زند: بعثت... غدیر... عاشورا.. مهدی...
برای آن كه بتوانیم عمق جنایت امویان را به قضاوت بنشینیم، ابتدا سلسله ی دو خاندان را با هم مقایسه می نماییم:
این حادثه از حوادثی است كه خواب مرا ربوده و موی مرا سپید كرده است.
دل و دیده ی مرا به خود مشغول ساخته و مرا اندوهگین كرده است و اشك چشم، جاری و خواب از آن پریده است.
دنیا از این حادثه ی خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم متزلزل شده و قامت كوه ها از آن خواب ذوب شده است.
آیا كسی هست كه از من به حسین علیه السلام پیامی برسان، اگر چه دل ها آن را ناخوش دارند؟!
حسین كشته ای است بدون جرم و گناه كه پیراهن او به خونش رنگین شده،
عجب از ما مردم آن است كه از یك طرف، به آل پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم درود می فرستیم و از سوی دیگر، فرزندان او را به قتل می رسانیم و اذیت می كنیم!
اگر گناه من دوستی اهل بیت پیامبر است، از این گناه هرگز توبه نخواهم كرد.
اهل بیت پیامبر در روز محشر، شفیعان من هستند و اگر نسبت به آنان بغضی داشته باشم، گناه نابخشودنی كرده ام. [1] .
و برای تأكید بیش تر بر همین اساس بود كه در این یادداشت چنین نوشتیم:
جریان كربلا نه تنها رابطه مستقیم با مسأله ی خلافت و خلفا دارد، بلكه اگر آن مسائل نبود، جریان كربلا با آن خصوصیات پیش نمی آمد.
همان گونه كه در گفتار دانشمندان منصف سنی و حتی برخی از متعصبین آنان نقل كردیم «همه ی دگرگونی هایی كه در طول تاریخ اسلام، چه در میدان عقیده و چه در میدان سیاسی، به وجود آمده از صدر اسلام ریشه می گیرد.» [2] .
بنابراین همان گونه كه ذكر شد، بیان انتقادها و ایردهایی از خلفا، آن هم بر اساس مدارك اهل تسنن، و نیز بیان انتقاد و ایرادهایی كه جنبه ی اهانت ندارد. لازمه ی یك پژوهش منصفانه است.
امید كه پژوهشگران اهل سنت این نوشتار را با تأمل و هر جا لازم بود، تحمل، بخوانند، نه برای این كه شیعه ی اثنی عشری شوند، این امری است میان خود و خدایشان، بلكه برای این كه بدانند، حوادث چگونه شكل گرفته است و از چه شخصیتی صحبت است. و سرانجام شیعه كیست و چه می گوید؟ و این كه چهارده قرن است زمین از خون شیعه خشك نمی شود برای چه آرمان متعالی الهی، انسانی و اسلامی، قرآنی است.
در پایان تأكید می كنیم كه هدف از ارائه ی این مطالب، نقل مطالب از این كتاب و آن مقاله و به صورت مكرر نبود، بلكه سعی بر تحلیلی ژرف با نظمی دقیق بود كه بتوان در نقطه ای بلند، حادثه ها را با چشم انداز وسیع تری دید.
فریاد عدالت فاطمه، در روز عاشورا، از حنجره ی فرزند حسین (ع) نیز طنین افكن شد، چنان كه روزی همان فریاد، از حنجره ی فرزند دیگرش مهدی موعود (عج) طنین افكن خواهد شد و عدالت آفاقی و انفسی گستره ی زمین و آفاق زمان و عرصه های زندگی انسانی را خواهد گرفت... و این است حقیقت جاویدان رسالت محمدی... و این است كه شیعه هماره فریاد می زند: بعثت... غدیر... عاشورا.. مهدی...
برای آن كه بتوانیم عمق جنایت امویان را به قضاوت بنشینیم، ابتدا سلسله ی دو خاندان را با هم مقایسه می نماییم:
[1] نامه دانشوران ناصري، ج 9، ص 298.
[2] الحسين، علائلي، ص 1.